เมื่อรัฐสร้างเครื่องมือป้องกันอาชญากรรมขั้นสูง
โดยแลกด้วยการเข้าถึงข้อมูลดีเอ็นเอประชาชน
แต่เราจะไว้ใจ 'สิ่งนั้น' ให้ตัดสินความ 'ถูกต้อง' ได้จริงหรือ

ในโลกอนาคตอันใกล้ รัฐบาลญี่ปุ่นออกกฎหมายให้ 'สถาบันวิเคราะห์พิเศษ' ซึ่งเป็นหน่วยงานภายใต้กำกับของสำนักงานตำรวจแห่งชาติ ใช้ 'ระบบสืบค้น DNA' สืบหาตัวคนร้ายในคดีต่าง ๆ ได้

ระบบนี้ไม่ใช่การตรวจดีเอ็นเอธรรมดาทั่วไป แต่เป็นการนำดีเอ็นเอมาวิเคราะห์ในระดับที่สามารถระบุตัวคนร้าย รูปพรรณสัณฐาน บุคลิกภาพ จนได้ภาพคนร้ายออกมาอย่างแม่นยำ และถึงแม้จะไม่มีประวัติดีเอ็นเอของคนร้ายโดยตรง ก็สามารถใช้ดีเอ็นเอของญาติคนร้ายมาตรวจ เพื่อตามสืบผู้ก่อเหตุได้อีกด้วย รัฐบาลจึงผลักดันให้ประชาชนลงทะเบียนดีเอ็นเอของตนไว้กับตำรวจ เพื่อทำให้สามารถจับคนร้ายได้ทันท่วงทีเมื่อเกิดเหตุ และเป็นการป้องปรามอาชญากรรมไปในตัว ทว่าระบบนี้ก็สร้างความเคลือบแคลงใจแก่ผู้คนจำนวนมาก

คากุระ ริวเฮ นักวิเคราะห์แผนกสืบสวนผู้เย็นชา เขาคืออัจฉริยะด้านคณิตศาสตร์ ผู้สนับสนุน 'ระบบสืบค้น DNA' และเป็นหนึ่งในทีมพัฒนาเครื่องมือนี้ด้วย แต่เมื่อเกิดคดีฆาตกรรมเจ้าหน้าที่ซึ่งเป็นทีมงานเดียวกับริวเฮ และเมื่อเขาได้ตรวจดีเอ็นเอจากเส้นผมแปลกปลอมบนศพของเหยื่อ ริวเฮก็ต้องตกตะลึง เมื่อดีเอ็นเอที่พบนั้นกลับกลายเป็นของตัวเขาเอง…ระบบที่เขาเคยเชื่อมั่นและร่วมสร้างมากับมือ ตอนนี้มีคนอื่นเข้ามาแทรกแซงเสียแล้ว แต่ความลับอีกเรื่องของริวเฮก็คือ การเป็นคนสองบุคลิก อีกตัวตนของเขาที่หลับใหลอยู่นั้นอาจเป็นกุญแจสำคัญของเรื่องนี้

ริวเฮต้องหนีเอาตัวรอดจากทีมตำรวจที่ออกตามล่า พร้อมหาหลักฐานพิสูจน์ว่าตนไม่ได้เป็นฆาตกร แต่นั่นเป็นเพียงจุดเริ่มต้นที่พาเขาสู่เรื่องราวอันน่าสะพรึงยิ่งกว่า กับสิ่งที่เรียกว่า 'แพลทินัม ดาต้า'

สุดท้ายแล้วอะไรคือสิ่งที่เชื่อถือได้กันแน่ ระหว่างจิตใจมนุษย์กับจักรกลอัจฉริยะที่ไม่เคยผิดพลาด